Ο ερυθρός τόνος απειλείται με εξαφάνιση

Σε εξαφάνιση οδηγείται ο ερυθρός τόνος παγκοσμίως, μετά την απόφαση της Διεθνούς Επιτροπής για τη Διατήρηση των Τονοειδών του Ατλαντικού (ICCAT), να μη μειωθεί επαρκώς το όριο ετήσιας αλίευσης, κατά την πρόσφατη συνάντηση στο Ρεσίφε της Βραζιλίας.

Ο παραλογισμός της υπεραλίευσης του ερυθρού τόνου αναμένεται λοιπόν να συνεχιστεί, καθώς η ετήσια ποσότητα αλίευσης μειώθηκε μόλις στους 13.500 μετρικούς τόνους για το 2010, σε σύγκριση με τους 22.000 του 2009.

Τη στιγμή που τα σχετικά επιστημονικά στοιχεία, συνηγορούν σε συνολική παύση της αλιείας τόνου προκειμένου να έχει πιθανότητες ανάκαμψης έως το 2019, μία τέτοια απόφαση μόνο καταδικαστική μπορεί να είναι για το μέλλον του ερυθρού τόνου.

«Το αποτέλεσμα της συνάντησης της ICCAT και τα ανεπαρκέστατα μέτρα που αποφασίστηκαν είναι απλά απαράδεκτα και ενάντια σε κάθε προσπάθεια σωτηρίας του ερυθρού τόνου» αναφέρει ο Γιώργος Παξιμάδης, υπεύθυνος θαλάσσιων προγραμμάτων του WWF Ελλάς.

Ο πληθυσμός του ερυθρού τόνου βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης λόγω της πλεονάζουσας αλιευτικής ικανότητας του βιομηχανικού στόλου που τον αλιεύει ζωντανό, προκειμένου να παχυνθεί σε φάρμες, να αυξηθεί το βάρος και η αξία του, και να εξαχθεί κατά κύριο λόγο στην Ιαπωνία.

Τα υψηλότατα περιθώρια κέρδους σε συνδυασμό με την υπερβολική αλιευτική ικανότητα, οδηγούν στις παράνομες δραστηριότητες που κάθε άλλο παρά έχουν εκλείψει.

Στη συνάντηση του Ρεσίφε, σχεδόν όλες οι χώρες μέλη της ICCAT που αλιεύουν ερυθρό τόνο ταυτοποιήθηκαν σε σχέση με παράνομες δραστηριότητες, όπως στην περίπτωση φαρμών πάχυνσης της Ε.Ε.

Επίσης, η περίοδος αλίευσης ζωντανού ερυθρού τόνου από τους στόλους γριγρί μειώθηκε σε ένα μήνα, ο οποίος όμως εξακολουθεί να συμπίπτει με την αναπαραγωγική περίοδο, από 15 Μαΐου έως 15 Ιουνίου.

Το τελευταίο πόρισμα της επιστημονικής επιτροπής της ίδιας της ICCAT (Οκτώβριος 2009) κάνει λόγο για μείωση του αναπαραγόμενου πληθυσμού του ερυθρού τόνου στο 15%, σε σχέση με τα ιστορικά του επίπεδα.

Η μόνη ελπίδα σωτηρίας πλέον για τον ερυθρό τόνο είναι η απαγόρευση του διεθνούς του εμπορίου (και άρα της εξαγωγής και εμπορίας του στην Ιαπωνία), μέσω της καταχώρησης του στο Παράρτημα Ι της σύμβασης CITES (Σύμβαση για το Διεθνές Εμπόριο των Απειλούμενων με Εξαφάνιση ειδών της άγριας πανίδας και χλωρίδας), που θα αποφασιστεί στο Κατάρ τον Μάρτιο του 2010.