«Ο καθένας είναι μερικούς μήνες μεγαλύτερος από όσο νομίζει, γιατί ζούμε, κινούμαστε, υπάρχουμε και εξαρτιόμαστε από τη δράση των στοιχείων και την κακοβουλία ασθενειών μέσα σε αυτόν τον άλλο κοσμικό χώρο, τον αληθινό μικρόκοσμο, που είναι η κοιλιά της μάνας μας.», έγραψε το 1642 ο φυσικός και φιλόσοφος σερ Thomas Browne και ο ποιητής Samuel Taylor Coleridge πρόσθεσε στα 1802, «Πράγματι, η ιστορία ενός ανθρώπου στους εννιά μήνες που προηγούνται από τη γέννησή του είναι πιο ενδιαφέρουσα και περιλαμβάνει γεγονότα με σημασία μεγαλύτερη απ’ ότι όλα τα εβδομήντα χρόνια που την ακολουθούν»
(«Η ψυχολογία του τοκετού»)
O Michelle Odent αναφέρεται στις πρώτες ώρες μετά τον τοκετό και το δέσιμο της μητέρας με το παιδί χωρίς παρεμβάσεις και ενοχλήσεις, «Γιατί να μην κάνουμε την αρχή όσο πιο θετική μπορούμε; Γιατί να μην αυξήσουμε τις ευκαιρίες του καθενός; Δεν είμαστε εμείς οι μαιευτήρες και οι μαίες, υπεύθυνοι για τίποτα περισσότερο από την αυστηρά ιατρική περίθαλψη; Το να ενθαρρύνουμε τις πρώτες επαφές που οι άνθρωποι έχουν με άλλους ανθρώπους στην αρχή της ζωής τους, είναι ένας συγκεκριμένος τρόπος για να συμβάλλουμε στον εξανθρωπισμό του κόσμου μας»
(«Η γέννα στο δρόμο της φύσης»)
Ανά τον κόσμο, τις πολιτιστικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις καθώς και την διαφορετική χρονική περίοδο που διένησε η ανθρωπότητα μέσα στους αιώνες, η εγκυμοσύνη και η επίτοκος αντιμετωπίστηκαν άλλοτε με προκατάληψη και άλλοτε με δέος και σεβασμό. Σήμερα η γυναίκα φορτισμένη συναισθηματικά αλλά και πρακτικά από τις απαιτήσεις της κοινωνίας, έχει αποκλίνει από τη φυσικότητα της σύλληψης, του τοκετού και του θηλασμού.
Η γνώση, η αφύπνιση και η ελευθερία επιλογών και κινήσεων όσον αφορά την διαδικασία της εγκυμοσύνης και της γέννησης, είναι δρόμος αυτογνωσίας, συνειδητότητας και αναγνώρισης της αληθινής και αρχέγονης αξίας της θηλυκότητας και της μητρότητας. Η έγκυος γυναίκα αποτελεί τη μορφοποιό δύναμη, το δοχείο στο οποίο θα ενσταλλαχθεί μια ψυχή, η οποία θα επιλέξει συνειδητά την δεδομένη μήτρα και την συγκεκριμένη οικογένεια για να διδάξει και να διδαχθεί μέσα από την εξελικτική πορεία που διανύει ολόκληρη η ανθρωπότητα. Η γυναίκα είναι αυτή που μέσα από το δρόμο της εσωτερικής αναζήτησης και της επαφής της με τον Πνευματικό Εαυτό, θα χτίσει τις βάσεις για μια συνειδητή προετοιμασία σύλληψης, εγκυμοσύνης, τοκετού και ανατροφής των παιδιών της, τα οποία θα αποτελούν πυρήνες φωτός και έμπνευσης για την Νέα Εποχή.