"Η Ελλάδα θα πρέπει να αυτενεργήσει"

Ο Τόμας Μάγιερ, επικεφαλής της ομάδας οικονομολόγων της Deutsche Bank υποστηρίζει ότι το πακέτο στήριξης της Ελλάδας θα πρέπει να βοηθήσει τη χώρα να στηριχθεί στις δυνάμεις της.

Εν όψει των αποφάσεων του συμβουλίου κορυφής των Βρυξελλών ο επικεφαλής της ομάδας οικονομολόγων της Deutsche Bank Τόμας Μάγιερ υποστηρίζει ότι το πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα πρέπει να έχει μεταβατικό χαρακτήρα, ότι η ελληνική κυβέρνηση χρειάζεται χρόνο για να υλοποιήσει το πρόγραμμα εξυγίανσης και ότι αυτό θα πρέπει να γίνει σε συνεννόηση με τους κοινωνικούς εταίρους.

«Να μην αποκλείσουμε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αν»…

'Καλή τύχη στις Βρυξέλλες' στέλνει με έναν ειρωνικό τόνο στη φωνή του ο επικεφαλής της ομάδας οικονομολόγων της Deutsche Bank Τόμας Μάγιερ (Thomas Mayer) και θέλει να συμμερίζεται μαζί με τους Ευρωπαίους την ελπίδα ότι θα καταφέρουν να βρουν λύση στην αντιμετώπιση των ελλειμμάτων της ευρωζώνης με αιχμή του δόρατος την Ελλάδα

Γιατί ο Γερμανός εμπειρογνώμων πιστεύει ότι η Ε.Ε. δεν έχει δημιουργήσει τους μηχανισμούς εκείνους για την αντιμετώπιση τέτοιων περιπτώσεων κατά το πρότυπο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

«Είχα υποστηρίξει την άποψη, και συνεχίζω να το κάνω, ότι θα ήταν προτιμότερο να στηρίξει η Ευρώπη αυτά τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής, και μαζί με το φίλο μου, τον Ντάνιελ Γκρος, από το Κέντρο Ευρωπαϊκών Πολιτικών Σπουδών, είχαμε επεξεργαστεί και σχετική πρόταση για δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, που θα έβαζε πλάτη. Αυτή ήταν η προτίμησή μου. Αλλά εδώ στην Ευρώπη δεν υπάρχει ένας τέτοιος μηχανισμός. Σε περίπτωση λοιπόν που τυχόν ευρωπαϊκή στήριξη αποδεχθεί δύσκολη υπόθεση, νομίζω ότι δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο», τονίζει μιλώντας στη Deutsche Welle.

Άποψη αιρετική για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών που δεν επιθυμούν ανάμειξη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ενός οργανισμού στον οποίο οι Αμερικανοί έχουν δικαίωμα βέτο στις ευρωπαϊκές υποθέσεις. Και το ερώτημα που τίθεται, ποια λύση μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική, ελλείψει ευρωπαϊκού μηχανισμού;

«Η Ελλάδα θα πρέπει να αυτενεργήσει»

Ο Γερμανός οικονομολόγος θεωρεί κατ΄ αρχήν ότι θα πρέπει να δοθεί χρόνος στην ελληνική κυβέρνηση και στη συνέχεια όποιο πακέτο βοήθειας αποφασιστεί να έχει μεταβατικό χαρακτήρα.

"Ένα πακέτο βοήθειας έχει νόημα μόνο όταν βοηθά τον αποδέκτη να αυτενεργήσει", επισημαίνει. «Η ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε ένα εντυπωσιακό πρόγραμμα με μέτρα προσαρμογής, το οποίο τώρα θα πρέπει να εφαρμόσει. Περιλαμβάνει τιθάσευση του κρατικού ελλείμματος στο 3% ή ακόμη και κάτω από το 3% για τα επόμενα χρόνια. Αυτό σημαίνει σκληρή δουλειά για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Που σημαίνει επίσης ότι το πάγωμα των μισθών παίζει κάποιο ρόλο. Το σχέδιο αυτό χαιρετίστηκε από την Κομισιόν και εικάζω ότι θα το χαιρετίσει και το επόμενο Εκοφίν. Η ελληνική κυβέρνηση χρειάζεται κάποιο χρόνο για να το εφαρμόσει. Σε περίπτωση που οι χρηματαγορές κλείσουν τη στρόφιγγα ροής κεφαλαίων στην Ελλάδα, τότε θα ήταν πράγματι αναγκαία μια βοήθεια υπό τη μορφή γέφυρας για να ξεπεράσει το πρόβλημα. Αλλά αυτό, όπως είπα, θα πρέπει να έχει μεταβατικό χαρακτήρα, γιατί αν το πρόγραμμα εξυγίανσης καθυστερήσει να εφαρμοστεί, τότε κάθε πακέτο στήριξης δεν βοηθά, ούτε την Ελλάδα, αλλά ούτε και τους υπόλοιπους.

«Σημείο – κλειδί οι κοινωνικοί εταίροι»

Βασική προϋπόθεση για την εφαρμογή των μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης που έχει εξαγγείλει η ελληνική κυβέρνηση είναι η συμμαχία με τους κοινωνικούς εταίρους, υποστηρίζει ο Τόμας Μάγιερ.

«Εύχομαι να επιτύχει η Ελλάδα, χρειάζεται πολλή δουλειά, αλλά νομίζω ότι αυτό έχει γίνει σαφές στην ελληνική κυβέρνηση», μας είπε. «Όταν διαβάζω τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων που έρχονται από την Ελλάδα, καταλαβαίνω ότι αυτό έχει γίνει σαφές και στον ελληνικό λαό. Κατά την άποψή μου, το σημείο-κλειδί είναι οι κοινωνικοί εταίροι, δηλαδή συνδικάτα, επιχειρήσεις και κυβέρνηση να συνεννοηθούν ότι το πρόγραμμα πρέπει να υλοποιηθεί. Νομίζω ότι τα πρότυπα αυτών των ενεργειών είναι η Ιρλανδία και η Σκανδιναβία τη δεκαετία του '90 και η Ολλανδία τη δεκαετία του '80. Όταν αυτές οι χώρες παρουσίασαν δυσκολίες συνόδευσαν τα προγράμματα εξυγίανσης και με συμφωνίες με τους κοινωνικούς εταίρους ότι θα σηκώσουν όλοι μαζί τα βάρη».