«Αν ξεκινήσεις με απόβλητα, θα καταλήξεις με χρυσάφι». Αυτό είχε πει με νόημα πριν από αρκετά χρόνια κατώτερο στέλεχος της Μαφίας σε τηλεφωνική συνδιάλεξη με το αφεντικό του, που για κακή του τύχη είχε υποκλαπεί από την αστυνομία. Το τι εννοούσε, καθένας μπορούσε να το φανταστεί, όμως οι φρικιαστικές λεπτομέρειες μόλις σήμερα αρχίζουν να έρχονται στην επιφάνεια... του Ιονίου Πελάγους συγκεκριμένα.
Οι χειρότερες υποψίες όσων επί δύο δεκαετίες ισχυρίζονταν ότι η Μαφία, που είχε παρεισφρύσει στη βιομηχανία της «διαχείρισης» των επικίνδυνων αποβλήτων, απέρριπτε στη θάλασσα τόνους τοξικών ή και ραδιενεργών φορτίων, επιβεβαιώθηκαν στις 12 Σεπτεμβρίου. Πριν από ένα μήνα, τα σόναρ ενός υποβρυχίου εντόπισαν το κουφάρι ενός βυθισμένου πλοίου 30 χιλιόμετρα ανοιχτά των νοτιοδυτικών ακτών της Καλαβρίας, κοντά στην πόλη Τσετράρο. Στα σπλάχνα τού μήκους 110 μέτρων «Κούνσκι», όπως είναι το όνομα του μότορσιπ, εντοπίστηκαν 120 βαρέλια τοξικών αποβλήτων. Τουλάχιστον ένα από αυτά βρέθηκε να κείτεται άδειο στον βυθό. Οι κάμερες των ρομπότ που καταδύθηκαν φανέρωσαν επίσης δύο ανθρώπινα κρανία...
Η ομολογία Φόντι
Το ακριβές σημείο του ναυαγίου είχε υποδείξει ο Φραντσέσκο Φόντι, πρώην «στέλεχος» της Μαφίας της Καλαβρίας (της διαβόητης Ντρανγκέτα), ο οποίος παραδέχθηκε ότι ήταν αυτός που το 1992 είχε βυθίσει το πλοίο, γεμίζοντάς το με εκρηκτικά. Ο Φόντι ομολόγησε τη βύθιση και άλλων δύο τέτοιων πλοίων, ενώ εκτίμησε ότι από τη δεκαετία του '80 (οπότε αυστηροποιήθηκε η νομοθεσία στην Ιταλία, απαγορεύοντας την απόρριψη ανεπεξέργαστων τοξικών αποβλήτων) έως τα τέλη της δεκαετίας του '90 έχουν υπάρξει ακόμη τριάντα τέτοια ναυάγια.
Από αυτά, εκτιμάται ότι επτά βρίσκονται κοντά στα Επτάνησα -δίπλα στους Παξούς, στην Κεφαλονιά, στη Ζάκυνθο-, αλλά και ανοιχτά των ακτών της Μεσσηνίας. Με βάση την κατάθεση Φόντι, αλλά και τις επιμέρους αποδείξεις, τα επικίνδυνα απόβλητα που έχουν απορριφθεί στη θάλασσα στα τουλάχιστον 16 χρόνια που η Μαφία της Καλαβρίας ακολουθούσε την πρακτική αυτή, φθάνουν σε ύψος το Λευκό Ορος.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις της περιβαλλοντικής οργάνωσης Λεγκαμπιέντε, η οποία έχει πρωτοστατήσει στον αγώνα για αποκάλυψη του σκανδάλου, τα πλοία αυτά μετέφεραν εκτός από τοξικά απόβλητα και απόβλητα των πυρηνικών εργοστασίων της Ιταλίας. Οπως λέει μάλιστα στην «Κ» ο καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Αθανάσιος Γεράνιος, «το ότι αυτά τα πλοία μετέφεραν πυρηνικά απόβλητα είναι βέβαιο - εξετάζεται τώρα εάν μετέφεραν και τους ίδιους τους αντιδραστήρες, τη λειτουργία των οποίων η Ιταλία διέκοψε οριστικά το 1987».
Η «διαχείριση» των πυρηνικών αποβλήτων αποτελεί άκρως επικερδή ασχολία για τη Μαφία. «Η νόμιμη και με ασφάλεια διαδικασία διαχείρισης είναι και χρονοβόρος και πανάκριβη», τονίζει ο κ. Γεράνιος. «Αυτό την κάνει ανεπιθύμητη. Το κίνητρο λοιπόν της παράνομης διαχείρισης είναι μεγάλο. Αρκεί να υπολογίσετε ότι η νόμιμη διαχείριση ενός κιλού πυρηνικών αποβλήτων κοστίζει όσο η αγορά ενός κιλού ουρανίου για τη λειτουργία του πυρηνικού αντιδραστήρα»! Ταυτόχρονα, όπως επισήμανε μιλώντας στην εφημερίδα «Ρεπούμπλικα» ο εισαγγελέας Λουτσιάνο Ταρνίτι, η διαχείριση των αποβλήτων ήταν πιο «ευπρεπής» ασχολία για τη Μαφία, σε σύγκριση τουλάχιστον με το εμπόριο ναρκωτικών. «Και μόνο επειδή εξαφανίζεις απόβλητα θεωρείσαι ευεργέτης της κοινωνίας και βέβαια πληρώνεσαι με καθαρά χρήματα», σημείωσε.
Πάντως, όπως είπε ο Φόντι στην κατάθεσή του, το μεγαλύτερο «πάρε - δώσε» γινόταν με τις φαρμακευτικές εταιρείες, κυρίως του Βορρά. Οι εταιρείες πλήρωναν την Ντραγκέντα από 1,5 έως και 15 εκατ. ευρώ ανά πλοίο για να το βυθίσει εσκεμμένα. Δεν έδωσε λεπτομέρειες, ωστόσο είπε ότι τα χρήματα αυτά προωθούνταν στην Ελβετία, την Κύπρο και τη Μάλτα. Συνολικά, πάντως, σύμφωνα με τη Λεγκαμπιέντε, υπάρχουν 40 με 100 ύποπτες εξαφανίσεις πλοίων το επίμαχο χρονικό διάστημα στη Μεσόγειο. Κανένα από αυτά τα πλοία δεν εξέπεμψε SOS, ενώ το πλήρωμά τους εξαφανίστηκε ως διά μαγείας.
«Ολόκληρη η Μεσόγειος, από την Αδριατική έως την Τυρρηνική Θάλασσα και από το Στενό της Σικελίας ώς το Αιγαίο μπορεί να απειλείται από τα βυθισμένα πλοία», δήλωσε σχετικά ο Σιλβέστρο Γκρέκο, επικεφαλής της υπηρεσίας Περιβάλλοντος της Καλαβρίας. «Η Μεσόγειος αντιστοιχεί στο 0,7% των παγκόσμιων θαλασσών. Εάν σε αυτή την ελάχιστη έκταση, υπάρχουν τριάντα ναυάγια, φανταστείτε τι υπάρχει αλλού».
Φόβος συγκάλυψης
Τον τελευταίο μήνα, έχει ξεκινήσει στην Ιταλία γιγαντιαία επιχείρηση για τον εντοπισμό και των υπόλοιπων βυθισμένων σκαφών, αλλά και την εκτίμηση του κινδύνου για τον πληθυσμό. Οι φόβοι εστιάζονται στο ενδεχόμενο διάβρωσης των κοντέινερ με τα τοξικά ή και πυρηνικά απόβλητα και τη διάχυσή τους στη θάλασσα, με κίνδυνο να έχουν εισέλθει στην τροφική αλυσίδα.
Φόβοι εκφράζονται όμως και για το ενδεχόμενο νέας συγκάλυψης του σκανδάλου. Κι αυτό γιατί στις αρχές της δεκαετίας του '90 οι αρχές είχαν ξεκινήσει μια σειρά από έρευνες σχετικά με την απόρριψη επικίνδυνων αποβλήτων στις ακτές της Ιταλίας, της Ελλάδας, της Μάλτας και της Λιβύης, οι οποίες περιέργως διακόπτονταν λίγο πριν φτάσουν σε συγκεκριμένες αποκαλύψεις. Τις πρώτες υποψίες, που είχαν οδηγήσει στην πρώτη έρευνα, είχε κινήσει η βύθιση του πλοίου Rigel τον Σεπτέμβριο του 1987, επίσης ανοιχτά της Καλβαρίας. «Ενα πλοίο για να βυθιστεί εντελώς χρειάζεται το λιγότερο δέκα ώρες», τόνισε χαρακτηριστικά σε δηλώσεις του ο Νούτσιο Μπαριλά, επικεφαλής της Λεγκαμπιέντε. «Είναι απίθανο οι λιμενικές αρχές ποτέ να μην αντιλήφθηκαν κάτι. Πιθανότατα, πληρώθηκαν για να κάνουν τα στραβά μάτια». Ο εντοπισμός πάντως των δύο ανθρώπινων κρανίων θα ανοίξει το δρόμο για άσκηση δίωξης για ανθρωποκτονία, γεγονός που εκτιμάται ότι θα διευκολύνει τις αρχές να προχωρήσουν στο έργο τους.
Η ιστορία του «Κούνσκι»
Το κουβάρι των αποκαλύψεων σχετικά με την εσκεμμένη βύθιση πλοίων από την «Οικο-Μαφία» άρχισε να ξετυλίγεται μετά τον εντοπισμό από υποβρύχιο του μότορσιπ «Κούνσκι» ανοιχτά της Καλαβρίας στις αρχές Σεπτεμβρίου. Ο μοιραίος ρόλος που θα διαδραμάτιζε το συγκεκριμένο πλοίο είχε διαφανεί ωστόσο πολύ νωρίτερα.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Ιλ Μανιφέστο», το «Κούνσκι», το οποίο είχε αλλάξει όνομα τέσσερις φορές, βυθίστηκε το 1992 μαζί με το τοξικό του φορτίο. Μόνο ο ιδιοκτήτης του, ο οποίος μετέφερε το πλήρωμα στην ακτή, έλαβε αμοιβή της τάξης των 100.000 ευρώ. Επισήμως, ωστόσο, το «Κούνσκι» βυθίστηκε ανοιχτά του Αλάνγκ της Ινδίας, ένα υδάτινο νεκροταφείο πλοίων, όπου «νεκροθάφτες» αναλαμβάνουν την αποδόμηση των ναυαγίων προκειμένου να μην αναγνωρίζονται από τις ασφαλιστικές εταιρείες.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το «Κούνσκι» είχε εμπλακεί και στην ιταλική ναυτική «εκστρατεία» του 1987, κατά την οποία φορτηγά πλοία κατέπλευσαν από ιταλικά λιμάνια προς την Λατινική Αμερική για την απόρριψη τοξικών αποβλήτων.
Επανεμφανίζεται το 1988, όταν Ιταλοί μεταφορείς είχαν στείλει παράνομα στον Λίβανο για απόρριψη 15.800 βαρέλια και 20 κοντέινερ χημικών αποβλήτων, όπως φυτοφάρμακα, εκρηκτικά, ληγμένα φάρμακα και βαρέα μέταλλα. Οταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο, η κυβέρνηση του Λιβάνου ζήτησε από την Ιταλία να «μαζέψει» το επικίνδυνο φορτίο. Ενα από τα τέσσερα φορτηγά πλοία που εστάλησαν από την ιταλική κυβέρνηση ήταν και το «Κούνσκι».
Μυστηριώδεις εξαφανίσεις πλοίων
1985: Το «Νίκος 1» εξαφανίστηκε ενώ ταξίδευε από τη Λα Σπέτσια στη Λομέ του Τογκό. Τα ίχνη του χάνονται μεταξύ Λιβάνου και Ελλάδας.
1986: Το πλοίο «Mikigan» βυθίζεται ανοιχτά της Καλαβρίας.
1987: Στις 21 Σεπτεμβρίου, το πλοίο «Rigel» βυθίζεται 20 μίλια ανοιχτά του Capo Spartivento της Καλαβρίας.
1989: Tο «Αννι» με σημαία Μάλτας βυθίζεται σε διεθνή ύδατα, ανοιχτά των ακτών της Ραβένα.
1990: Τον Δεκέμβριο, το φορτηγό πλοίο «Ρόσσο» εξαφανίστηκε στην Τυρρηνική Θάλασσα, ανοιχτά της επαρχίας της Κοσέντζα.
1992: Το πλοίο «Κούνσκι» βυθίζεται ανοιχτά της ακτής της Κοσέντζα.
1993: Το πλοίο «Μάρκο Πόλο» εξαφανίζεται στο Στενό Σικελίας.
1995: Τον Νοέμβριο, το γερμανικό πλοίο «Koraline» βυθίζεται ανοιχτά των ακτών της Ούστικα.
(από την εφημερίδα «Καθημερινή»)
Οι χειρότερες υποψίες όσων επί δύο δεκαετίες ισχυρίζονταν ότι η Μαφία, που είχε παρεισφρύσει στη βιομηχανία της «διαχείρισης» των επικίνδυνων αποβλήτων, απέρριπτε στη θάλασσα τόνους τοξικών ή και ραδιενεργών φορτίων, επιβεβαιώθηκαν στις 12 Σεπτεμβρίου. Πριν από ένα μήνα, τα σόναρ ενός υποβρυχίου εντόπισαν το κουφάρι ενός βυθισμένου πλοίου 30 χιλιόμετρα ανοιχτά των νοτιοδυτικών ακτών της Καλαβρίας, κοντά στην πόλη Τσετράρο. Στα σπλάχνα τού μήκους 110 μέτρων «Κούνσκι», όπως είναι το όνομα του μότορσιπ, εντοπίστηκαν 120 βαρέλια τοξικών αποβλήτων. Τουλάχιστον ένα από αυτά βρέθηκε να κείτεται άδειο στον βυθό. Οι κάμερες των ρομπότ που καταδύθηκαν φανέρωσαν επίσης δύο ανθρώπινα κρανία...
Η ομολογία Φόντι
Το ακριβές σημείο του ναυαγίου είχε υποδείξει ο Φραντσέσκο Φόντι, πρώην «στέλεχος» της Μαφίας της Καλαβρίας (της διαβόητης Ντρανγκέτα), ο οποίος παραδέχθηκε ότι ήταν αυτός που το 1992 είχε βυθίσει το πλοίο, γεμίζοντάς το με εκρηκτικά. Ο Φόντι ομολόγησε τη βύθιση και άλλων δύο τέτοιων πλοίων, ενώ εκτίμησε ότι από τη δεκαετία του '80 (οπότε αυστηροποιήθηκε η νομοθεσία στην Ιταλία, απαγορεύοντας την απόρριψη ανεπεξέργαστων τοξικών αποβλήτων) έως τα τέλη της δεκαετίας του '90 έχουν υπάρξει ακόμη τριάντα τέτοια ναυάγια.
Από αυτά, εκτιμάται ότι επτά βρίσκονται κοντά στα Επτάνησα -δίπλα στους Παξούς, στην Κεφαλονιά, στη Ζάκυνθο-, αλλά και ανοιχτά των ακτών της Μεσσηνίας. Με βάση την κατάθεση Φόντι, αλλά και τις επιμέρους αποδείξεις, τα επικίνδυνα απόβλητα που έχουν απορριφθεί στη θάλασσα στα τουλάχιστον 16 χρόνια που η Μαφία της Καλαβρίας ακολουθούσε την πρακτική αυτή, φθάνουν σε ύψος το Λευκό Ορος.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις της περιβαλλοντικής οργάνωσης Λεγκαμπιέντε, η οποία έχει πρωτοστατήσει στον αγώνα για αποκάλυψη του σκανδάλου, τα πλοία αυτά μετέφεραν εκτός από τοξικά απόβλητα και απόβλητα των πυρηνικών εργοστασίων της Ιταλίας. Οπως λέει μάλιστα στην «Κ» ο καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Αθανάσιος Γεράνιος, «το ότι αυτά τα πλοία μετέφεραν πυρηνικά απόβλητα είναι βέβαιο - εξετάζεται τώρα εάν μετέφεραν και τους ίδιους τους αντιδραστήρες, τη λειτουργία των οποίων η Ιταλία διέκοψε οριστικά το 1987».
Η «διαχείριση» των πυρηνικών αποβλήτων αποτελεί άκρως επικερδή ασχολία για τη Μαφία. «Η νόμιμη και με ασφάλεια διαδικασία διαχείρισης είναι και χρονοβόρος και πανάκριβη», τονίζει ο κ. Γεράνιος. «Αυτό την κάνει ανεπιθύμητη. Το κίνητρο λοιπόν της παράνομης διαχείρισης είναι μεγάλο. Αρκεί να υπολογίσετε ότι η νόμιμη διαχείριση ενός κιλού πυρηνικών αποβλήτων κοστίζει όσο η αγορά ενός κιλού ουρανίου για τη λειτουργία του πυρηνικού αντιδραστήρα»! Ταυτόχρονα, όπως επισήμανε μιλώντας στην εφημερίδα «Ρεπούμπλικα» ο εισαγγελέας Λουτσιάνο Ταρνίτι, η διαχείριση των αποβλήτων ήταν πιο «ευπρεπής» ασχολία για τη Μαφία, σε σύγκριση τουλάχιστον με το εμπόριο ναρκωτικών. «Και μόνο επειδή εξαφανίζεις απόβλητα θεωρείσαι ευεργέτης της κοινωνίας και βέβαια πληρώνεσαι με καθαρά χρήματα», σημείωσε.
Πάντως, όπως είπε ο Φόντι στην κατάθεσή του, το μεγαλύτερο «πάρε - δώσε» γινόταν με τις φαρμακευτικές εταιρείες, κυρίως του Βορρά. Οι εταιρείες πλήρωναν την Ντραγκέντα από 1,5 έως και 15 εκατ. ευρώ ανά πλοίο για να το βυθίσει εσκεμμένα. Δεν έδωσε λεπτομέρειες, ωστόσο είπε ότι τα χρήματα αυτά προωθούνταν στην Ελβετία, την Κύπρο και τη Μάλτα. Συνολικά, πάντως, σύμφωνα με τη Λεγκαμπιέντε, υπάρχουν 40 με 100 ύποπτες εξαφανίσεις πλοίων το επίμαχο χρονικό διάστημα στη Μεσόγειο. Κανένα από αυτά τα πλοία δεν εξέπεμψε SOS, ενώ το πλήρωμά τους εξαφανίστηκε ως διά μαγείας.
«Ολόκληρη η Μεσόγειος, από την Αδριατική έως την Τυρρηνική Θάλασσα και από το Στενό της Σικελίας ώς το Αιγαίο μπορεί να απειλείται από τα βυθισμένα πλοία», δήλωσε σχετικά ο Σιλβέστρο Γκρέκο, επικεφαλής της υπηρεσίας Περιβάλλοντος της Καλαβρίας. «Η Μεσόγειος αντιστοιχεί στο 0,7% των παγκόσμιων θαλασσών. Εάν σε αυτή την ελάχιστη έκταση, υπάρχουν τριάντα ναυάγια, φανταστείτε τι υπάρχει αλλού».
Φόβος συγκάλυψης
Τον τελευταίο μήνα, έχει ξεκινήσει στην Ιταλία γιγαντιαία επιχείρηση για τον εντοπισμό και των υπόλοιπων βυθισμένων σκαφών, αλλά και την εκτίμηση του κινδύνου για τον πληθυσμό. Οι φόβοι εστιάζονται στο ενδεχόμενο διάβρωσης των κοντέινερ με τα τοξικά ή και πυρηνικά απόβλητα και τη διάχυσή τους στη θάλασσα, με κίνδυνο να έχουν εισέλθει στην τροφική αλυσίδα.
Φόβοι εκφράζονται όμως και για το ενδεχόμενο νέας συγκάλυψης του σκανδάλου. Κι αυτό γιατί στις αρχές της δεκαετίας του '90 οι αρχές είχαν ξεκινήσει μια σειρά από έρευνες σχετικά με την απόρριψη επικίνδυνων αποβλήτων στις ακτές της Ιταλίας, της Ελλάδας, της Μάλτας και της Λιβύης, οι οποίες περιέργως διακόπτονταν λίγο πριν φτάσουν σε συγκεκριμένες αποκαλύψεις. Τις πρώτες υποψίες, που είχαν οδηγήσει στην πρώτη έρευνα, είχε κινήσει η βύθιση του πλοίου Rigel τον Σεπτέμβριο του 1987, επίσης ανοιχτά της Καλβαρίας. «Ενα πλοίο για να βυθιστεί εντελώς χρειάζεται το λιγότερο δέκα ώρες», τόνισε χαρακτηριστικά σε δηλώσεις του ο Νούτσιο Μπαριλά, επικεφαλής της Λεγκαμπιέντε. «Είναι απίθανο οι λιμενικές αρχές ποτέ να μην αντιλήφθηκαν κάτι. Πιθανότατα, πληρώθηκαν για να κάνουν τα στραβά μάτια». Ο εντοπισμός πάντως των δύο ανθρώπινων κρανίων θα ανοίξει το δρόμο για άσκηση δίωξης για ανθρωποκτονία, γεγονός που εκτιμάται ότι θα διευκολύνει τις αρχές να προχωρήσουν στο έργο τους.
Η ιστορία του «Κούνσκι»
Το κουβάρι των αποκαλύψεων σχετικά με την εσκεμμένη βύθιση πλοίων από την «Οικο-Μαφία» άρχισε να ξετυλίγεται μετά τον εντοπισμό από υποβρύχιο του μότορσιπ «Κούνσκι» ανοιχτά της Καλαβρίας στις αρχές Σεπτεμβρίου. Ο μοιραίος ρόλος που θα διαδραμάτιζε το συγκεκριμένο πλοίο είχε διαφανεί ωστόσο πολύ νωρίτερα.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Ιλ Μανιφέστο», το «Κούνσκι», το οποίο είχε αλλάξει όνομα τέσσερις φορές, βυθίστηκε το 1992 μαζί με το τοξικό του φορτίο. Μόνο ο ιδιοκτήτης του, ο οποίος μετέφερε το πλήρωμα στην ακτή, έλαβε αμοιβή της τάξης των 100.000 ευρώ. Επισήμως, ωστόσο, το «Κούνσκι» βυθίστηκε ανοιχτά του Αλάνγκ της Ινδίας, ένα υδάτινο νεκροταφείο πλοίων, όπου «νεκροθάφτες» αναλαμβάνουν την αποδόμηση των ναυαγίων προκειμένου να μην αναγνωρίζονται από τις ασφαλιστικές εταιρείες.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το «Κούνσκι» είχε εμπλακεί και στην ιταλική ναυτική «εκστρατεία» του 1987, κατά την οποία φορτηγά πλοία κατέπλευσαν από ιταλικά λιμάνια προς την Λατινική Αμερική για την απόρριψη τοξικών αποβλήτων.
Επανεμφανίζεται το 1988, όταν Ιταλοί μεταφορείς είχαν στείλει παράνομα στον Λίβανο για απόρριψη 15.800 βαρέλια και 20 κοντέινερ χημικών αποβλήτων, όπως φυτοφάρμακα, εκρηκτικά, ληγμένα φάρμακα και βαρέα μέταλλα. Οταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο, η κυβέρνηση του Λιβάνου ζήτησε από την Ιταλία να «μαζέψει» το επικίνδυνο φορτίο. Ενα από τα τέσσερα φορτηγά πλοία που εστάλησαν από την ιταλική κυβέρνηση ήταν και το «Κούνσκι».
Μυστηριώδεις εξαφανίσεις πλοίων
1985: Το «Νίκος 1» εξαφανίστηκε ενώ ταξίδευε από τη Λα Σπέτσια στη Λομέ του Τογκό. Τα ίχνη του χάνονται μεταξύ Λιβάνου και Ελλάδας.
1986: Το πλοίο «Mikigan» βυθίζεται ανοιχτά της Καλαβρίας.
1987: Στις 21 Σεπτεμβρίου, το πλοίο «Rigel» βυθίζεται 20 μίλια ανοιχτά του Capo Spartivento της Καλαβρίας.
1989: Tο «Αννι» με σημαία Μάλτας βυθίζεται σε διεθνή ύδατα, ανοιχτά των ακτών της Ραβένα.
1990: Τον Δεκέμβριο, το φορτηγό πλοίο «Ρόσσο» εξαφανίστηκε στην Τυρρηνική Θάλασσα, ανοιχτά της επαρχίας της Κοσέντζα.
1992: Το πλοίο «Κούνσκι» βυθίζεται ανοιχτά της ακτής της Κοσέντζα.
1993: Το πλοίο «Μάρκο Πόλο» εξαφανίζεται στο Στενό Σικελίας.
1995: Τον Νοέμβριο, το γερμανικό πλοίο «Koraline» βυθίζεται ανοιχτά των ακτών της Ούστικα.
(από την εφημερίδα «Καθημερινή»)